Afgelopen vrijdag ben ik nog eens naar de "pikurendokter" geweest. Voor iemand met naalden-fobie geen evidentie, maar als ik ooit van die vervelende blessure wil vanaf geraken is dit de enige optie vrees ik.
Deze keer moest ik maar een uurtje in de wachtzaal zitten en dat had ik mezelf beetje aangedaan want ik was klein half uurke vroeger dan mijn afspraak al ter plekke. Heel mijn verhaal nog eens opnieuw gedaan hoe alles begonnen was en hoe het geëvolueerd was. Ondertussen doe ik terug volop aan sport, zaalvoetbal op kop uiteraard. Maar ook zwemmen zou er weer moeten van komen (om alles wat door maanden van rust gekrompen was nu weer uit te rekken...). Daar ben ik al heel blij om, nl. terug kunnen sporten, zaaalig!
Om alles wat te behelpen heb ik nog drie inspuitingen gehad. Ttz, drie spuiten... want ik denk dat hij een keer of 25 geprikt heeft, en zo'n prikken in de liesstreek... ik kan het u garanderen : GEEN AANRADER!!! Auch!! "Zo zal je mij nooit vergeten" zei de pikurendokter. En ik denk dat hij gelijk heeft :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten