dinsdag 27 januari 2009

Jacuzzi op terras?


Hoe dik moet een terras van een appartement zijn om sterk genoeg te zijn om een jacuzzi te dragen? En hoe lang kan je hierover discuteren zonder dat één iemand weet wat het nut hiervan is? Wij hielden het toch een dik half uur vol schat ik, kwestie van creatief om te springen met je middagpauze ;-)

Nu, enig opzoekwerk leverde volgende resultaten op. De Laguna Beach (de Ferrari onder de jacuzzi’s) met zijn 2 ligplaatsen en 4 zitplaatsen, 74 jets, aromatherapie, waterval, enz.enz. heeft een leeg gewicht van 330 kg en een vol gewicht van ongeveer 2200 kg. Het desbetreffende terras moet dus sterk genoeg zijn om een gewicht van 2200 kg + 6 personen te dragen. Hoe je dat berekent? Ik heb er geen flauw idee van! Maar bij deze beste collega/vriend K., nu weet je wat je moet vragen bij je zoektocht naar een loft hè ;-)

Gevaarlijk weggeske

Ooit al eens gaan wandelen in de bergen? En dat ge dacht "hmm, hier is het best steil, toch wat voorzichtig zijn". Dan moet ge zeker eens naar het onderstaand filmpke kijken. Het werd gefilmd in Spanje. Het betreft de El Caminito del Rey ("Het Koningspad"), een vervallen wandelpad dat loopt van Alora in Malaga naar Campillos door de EL Chorro-kloof.

In de 20ste eeuw raakte het pad in verval, waardoor veel delen zich in gevaarlijke staat verkeren. Het pad is 3 kilometer lang, ongeveer een meter breed en bevindt zich 100 meter boven de naastgelegen rivier. Op vrijwel geen enkele plaats bevinden zich leuningen. Op sommige plaatsen bestaat het pad slechts uit een smalle metalen balk. In 1992 werd het pad officieel gesloten, ook al weten avonturiers de weg naar het pad nog steeds te vinden. Vier mensen overleden in twee ongelukken in 1999 en 2000.

Opgelet! Filmpke niet geschikt voor "gevoelige kijkers" :-)


Festival van de gemiste kansen

Ondanks alweer een knappe zege en een revanche op "die mannen met hun roze truikes" had ik toch een lichtjes negatief gevoel na de match van gisteren. Hoe kan je als spits zoveel kansen missen in één match? Ik weet het nog altijd niet. Dat ik er uiteindelijk nog 3 kon maken is een half mirakel. Zoveel open kansen, en even zo vaak het vakkundig verkwanseld. Goe bezig zeggen ze dan.

Met mijn excuses nog aan de keeper van het bezoekende team... om hem "op volle kracht" te raken, daar waar ge dat als man het minst graag hebt :-)

De overige details kan je hier terugvinden.

maandag 26 januari 2009

Westerlo-Standard


Zaterdag las ik in de krant een uitspraak van ene zekere Dieumerci Mbokani :"Zondag op Westerlo ga ik ontploffen!" Daar wou ik bijzijn dacht ik en ik heb meteen twee van de laatst beschikbare tickets voor de wedstrijd tussen Westerlo en Standard besteld via internet.
Zeer handig systeem trouwens. Je kan tot drie uur voor de aftrap (uiteraard afhankelijk van de beschikbaarheid) online je tickets reserveren en betalen. Je neemt bewijsje hiervan mee naar de kassa waar voor jou de tickets klaarliggen. Vlot en zeer handig!

Ik heb gelukkig een schoonvader die ook al eens graag "naar de voetbal gaat" en aangezien het stadion van Westerlo op een klein half uurke rijden ligt, vond ik dit wel een leuk matchke om eens de sfeer aldaar te gaan opsnuiven. In een uitverkocht stadion hadden we nog twee staanplaatsen kunnen bemachtigen. Omdat we ruim op tijd waren konden we nog een mooi plekje uitzoeken, te midden van de "harde kern" van Westerlo-supporters. Nu ja, harde kern... zoals altijd, en dat maakt het net zo leuk, de beste stuurlui staan aan wal. We waren omringd door stuk voor stuk "echte kenners". Uiteraard deden wij niet onder en waanden we onszelf experten, die het ofwel beter gezien hadden als de scheidsrechters oftewel beter zouden gedaan hebben (als er weer eens een pass verloren ging of een kans gemist werd).

Echte hooligans vind je in de "familieclub" Westerlo niet terug. We moesten het stellen met gezangen als : "Steven de "vrouw van lichte zeden" maar dan rijmend op "four", Steven de ..." of "Et les Wallons c'est du ... (rijmend op tralalalala)". Toch was er heel wat ambiance in een zeer aantrekkelijke wedstrijd. Standard had ongetwijfeld de beste kansen, maar het leek wel of ze niet wilden scoren (meneer-ik-ontplof-dieumerci op kop!). En Westerlo speelde aardig mee, maar had veel te weinig kansen.

Tja, dan ga je al snel naar de scheidsrechter kijken. En dat was België's nummer 1, Mister Zonnebank, Frank Debleeckere. Zo goed ik hem op het EK vond, zo hard viel hij me gisteren tegen. Het viel op dat hij een "grote-ploegen-referee" is. Diene beer/tank/machine/bodybuilder Onyewu mocht werkelijk alles, althans in verdedigend opzicht. In aanvallend opzicht werd iedere gelijkaardige fout van diezelfde tank wel gefloten, toch gek. En al helemaal belachelijk werd het toen de "tank" geel kreeg voor een spelletje tijd rekken van doelman Espinoza.

Als neutrale supporter (met grote sympathie voor het Westels clubke), was het aangename match met een verdiende winnaar. Ik vrees dat ik gisteren de kampioen van dit seizoen heb zien spelen. Hopelijk kan een niet nader vernoemde club uit het Brusselse daar nog een stokje voor steken :-)

Risk


Vrijdagavond nog eens een aloude traditie van onder het stof gehaald : avondje "zonder-schroom-bloedbad-aanrichten-over-de-hele-wereld", oftewel avondje "Risken". Met Kerstmis heb ik een "nieuwe" versie van dit spel gekregen. Het werd dus dringend tijd om de doos te openen.

Wat moet je je voorstellen bij zo'n avond? Om te beginnen vergt dit enige voorbereiding. Het belangrijkste is natuurlijk den drank en de hapjes. Voor den drank konden we rekenen op een uitstekende selectie van de fijnste wijnen uit één onzer zijn wijnkelder. Handig dat wij altijd mogen proeven van deze wijnen, steeds zorgvuldig en weloverwogen uitgekozen!

Voor de hapjes was het teamwerk. Het resultaat : een allegaartje "gezonde hapjes" (rauwe wortelen, bloemkool, witloof, tomaatjes met bijpassende "light-sauskes"), gevolgd door een reeks "minder-gezond-doch-nog-niet-extreem-vettige-nest" (Lu Cracotte, Oven Baked chips, heerlijk zelf gemaakte pinda-koekjes) om te eindigen met "hoe-vettiger-hoe-prettiger" (chips, nootjes, nog meer chips, nog meer nootjes en kers op de taart : BOULETTEN!!). Rammel dit allemaal door elkaar gedurende vier uur. Niemand had het zien aankomen dat ik toen zei :"Zet die pizza nu maar in de oven!" En ook die ging nog vlotjes binnen... Ik hoef u niet te vertellen dat we allemaal een tikkie "overboeft" waren :-)

Het eerste spel nam een drie-tal uurtjes in beslag. Gelet op de nieuwe regels hier en daar, de oeverloze discussies over tactiek, (al dan niet tijdelijke) bondgenootschapen, en interpretaties van de regels, viel die drie uur nog goed mee. Daarom ook dat we besloten er nog een tweede spelletje aan te plakken, met het idee dat het nu wel vlotter zou verlopen. Helaas pindakaas, om 4u 's morgens zaten we nog aan ons tweede spelletje. Oververmoeid, vol gefret maar toch te trots om een ander te laten winnen, kwam er pas om 4u een einde aan het tweede spelletje...

Zeer geslaagde avond, en wat mij betreft, voor herhaling vatbaar!!

woensdag 14 januari 2009

2 nullen van de tabellen

Drie voornemens hadden we nog met ons zaalvoetbalploegje. En twee daarvan hebben we in onze 1e match van het nieuwe jaar reeds verwezenlijkt, nl. onze twee "Iron Mike's" in de verdediging hebben nu ook allebei voor het eerst dit seizoen de weg naar het doel van de tegenstander gevonden. Ze mochten beiden de netten bol zetten en deden dit met veel "verve", proficiat mannen, sjieke goals!

Nu nog ons derde doel... iets moeilijker... In plaats van een nul van de tabellen te vegen zouden we graag onze fantastische doelman een plezier doen en eens "de nul houden". We waren er al een paar keer dichtbij dit jaar maar we geven niet op, ooit moet het lukken...

Meer details kan je hier terugvinden.

zondag 11 januari 2009

Bal Marginal

Wat de inwoners van Aarschot, Diest en Tienen ook mogen beweren, afgelopen week is het bewezen : de marginale driehoek bestaat!! En voor wie me niet gelooft, dan moet je maar eens een trein nemen van Brussel richting Diest... (of omgekeerd uiteraard)

Hoe kan je in godsnaam met drie "wijven" (excuseer me voor het woord) gedurende een half uur discuteren over het al dan niet verkrijgen van een halve dag extra congé na 25 trouwe dienst. En dit op dusdanige manier dat heel de wagon kan/moet meegenieten van heel deze historie en terwijl je tegelijkertijd ook nog 27 wortels naar binnenspeelt!!! Argh!!!!

Soms vraag ik me af waarom wij ontwikkelingshulp sturen naar bv. Congo, terwijl er hier in België ook nog heel veel werk is. Ik stel daarom voor dat er in een nieuwe regering (die in dit land toch om het half jaar wordt samengesteld) een Minister van Marginale Driehoek komt!!

En verder ga ik actiecomité of weet ik veel welke groep oprichten om trein voortaan in te delen in drie soorten wagons : de lezers, de slapers en de babbelaars! Zo kunnen de mensen die graag 's morgens of 's avonds (om te ontstressen) nog ff een dutje doen, dit op hun gemak doen. Met de lezers kan ik nog leven maar de babbelaars... Gelieve deze een eigen wagon te geven zodanig dat ze tegen elkaar op kunnen brullen en schreeuwen en om het "margi's" kunnen doen!

Tot slot nog : ik las deze week op vele blog's verhalen over de miserie met de treinen (vertragingen, afschaffingen, in de koude staan...) en da's idd geen lachertje en op moment zelf vloek ik ook wel eens maar je weet dat het met de trein altijd een beetje avontuur is... Maar ik vind het nog veel erger dat ik (wanneer er dan al eens een trein (op tijd) is) ik deze moet delen met... laat ons beleefd blijven... "mensen die me niet 100% liggen", argh!!!!!!!!!!! Leve de marginaliteit!!