Ondanks alweer een knappe zege en een revanche op "die mannen met hun roze truikes" had ik toch een lichtjes negatief gevoel na de match van gisteren. Hoe kan je als spits zoveel kansen missen in één match? Ik weet het nog altijd niet. Dat ik er uiteindelijk nog 3 kon maken is een half mirakel. Zoveel open kansen, en even zo vaak het vakkundig verkwanseld. Goe bezig zeggen ze dan.
Met mijn excuses nog aan de keeper van het bezoekende team... om hem "op volle kracht" te raken, daar waar ge dat als man het minst graag hebt :-)
De overige details kan je hier terugvinden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten