donderdag 5 februari 2009

A bridge to far


Om in het centraal station van Brussel te geraken, nemen we vanop ons werk nog de metro, drie haltes, hoop en al 5 minuutjes rijden. Vaak zit deze metro eivol en is het drummen, trekken en sleuren om op- of af te stappen. Niets van dit alles echter gisterenavond. Metro kwam perfect op tijd (soms moet alles perfect op elkaar volgen om trein te halen), plaats zat, we konden zelfs zitten, wat haast nooit gebeurt. Ik bleef wel naar goeie gewoonte rechtstaan en had mij mooi plekske aan de deuren gekozen.

En toen gebeurde het... we waren zo druk aan het babbelen over welk hotel en welk vliegtuig we zouden nemen wanneer we in augustus citytrip naar Praag gaan nemen dat ons iets overkwam dat me nog nooit is overkomen... de deuren sloten zich... en pas toen besefte ik... oh nee, hier moesten we er af!!! Gewoon vergeten af te stappen!! En het was niet dat mijn grootste vrees was uitgekomen, nl. dat ik door massa volk niet tijdig kan afstappen... nee, gewoon zo hard opgegaan in onze reisplannen dat we vergaten af te stappen!! :-)


Daar we maar zeer afgemeten timing hebben om onze trein te halen, zag ik het natuurlijk al helemaal verkeerd gaan. Maar doordat we in volgende halte meteen een metro terughadden, stonden we toch nog 2 minuten voor vertrek van onze trein klaar om op te stappen... om dan te horen... dat onze trein 20 minuten vertraging had... :-(


Het enige dat ons op dat moment kon troosten voor "geleden stress" was een broodje BOULETTE!!! Jammie!!! Toch nog een positieve noot in dit verhaal... :-)


Het zal u allicht ook niet verbazen dat er nog klein "staartje" aankwam. Toen 20 minuten voorbij waren en iedereen braaf op spoor 1 stond te wachten weerklonk het volgende in de speakers : "Opgelet spoor 1 : de P-trein met bestemming Aarschot-Tongeren rijdt nu binnen op spoor 3". Mijn bouletten waarin ineens verteerd dankzij een kort maar noodzakelijk tussensprintje... :-)


Geen opmerkingen: